Gemiddeld lacht de mens dertien keer per dag. De lach heeft verschillende uitingsvormen zoals de grijnslach, de giechellach, de verlegen lach, de geforceerde lach, de glimlach, de spontane lach en mysterieuze lach (denk aan de wereldberoemde Mona Lisa). Voor kunstenaars zoals Frans Hals en Judith Leyster waren vrolijke mensen en taferelen een dankbaar onderwerp. Hier een aantal kunstwerken met een lach van beroemde schilders.
Het konijn behoort tot de haasachtigen. Konijnen en hazen hebben in mythes
en legenden meestal dezelfde symboliek. Het konijn is in vergelijking met
andere huisdieren pas sinds kort gedomesticeerd, namelijk 1400 jaar geleden.
Het werd in eerste instantie voor het vlees gehouden en pas later als huisdier.
Charles Darwin zei over het konijn: "Geen enkel ander dier is zo moeilijk
tam te maken als het jong van een wild konijn. Geen ander dier is echter tammer
dan het jong van een tam konijn." Tegenwoordig is het konijn als huisdier
niet meer weg te denken. In het Westen behoort het tot één van de meest
voorkomende huisdieren.
De heilige en legendarische konijnen en hazen
De Maya maangodin Xt' actani en het konijn Zoals veel culturen in de wereld hadden de Maya's een maangodin. Ze werd meestal afgebeeld als een mooie jonge vrouw. Eén
van de bekendste afbeeldingen is die van de Maangodin zittend op de maansikkel
met een konijn in haar armen, terwijl ze met een voet over de rand bungelt.
Zoals veel culturen in de wereld meenden de Maya's dat het silhouet van een
konijn op de volle maan te zien was. Het konijn werd eveneens gezien als de
verbinding tussen de aarde en de maan. Met "één konijn" werd ook wel
de aarde aangeduid. Er is een unieke afbeelding waarop het konijn en de
Maangodin elkaar omhelzen, wat de relatie tussen de aarde en de maan
symboliseert. Het konijn en de Maangodin werden allebei gezien als het symbool
van vruchtbaarheid. Daarnaast zou het konijn ook voor overstromingen
waarschuwen. Als er een overstroming aankwam, stapte hij in zijn boot en voer naar de
maan.
Het konijn als schriftgeleerde Bij de Maya's werden goddelijke schriftgeleerden
meestal als apen afgebeeld. Er is echter een vaas (bekend als de Princeton
Vaas) in Guatemala gevonden waarop een
konijn als schriftgeleerde wordt afgebeeld. Deze vaas is van 600-900 voor Chr.
Hij is afgebeeld terwijl hij een ceremonie beschrijft die zich voor hem afspeelt. De scène speelt zich waarschijnlijk in de onderwereld
af. De godheid L (één van de belangrijkste godheden) is zittend op een met
jaguarvel beklede troon te zien terwijl hij een vrouw een armband met jaden
kraaltjes omdoet. Aan de voet van de troon zit het konijn. Het boek waarin het
konijn schrijft, is gebonden in jaguarvel. Een schriftgeleerde had een bijna
goddelijke status in de Mayacultuur. Aangezien het konijn volgens de Maya's
onlosmakelijk met de Maangodin verbonden was, zou het kunnen zijn dat de
afgebeelde vrouw de Maangodin is.
De Chinese maangodin Chang'e en het jaden konijn
Chinese schaal uit Tang
dynastie met Maangodin en
konijn
Chang'e, de Chinese maangodin, woont op de maan en
wordt ook wel De vrouw op de maan genoemd. Eén van de mythes gaat als volgt: Er heerste eens een
wrede keizer die zijn onderdanen haatte. Hij wilde voor eeuwig leven en dwong
zijn onderdanen om overal naar de onsterfelijkheidspil te zoeken. Toen de pil eenmaal
gevonden was, kondigde de keizer tot ieders verbijstering aan dat hij hem zou
slikken. Om dit te voorkomen, slikte zijn jonge vrouw de pil. Ze zweefde
vervolgens naar de maan. Dit maakte de mensen blij en opgelucht. Op de maan
voelde ze zich erg eenzaam en kreeg gezelschap van een jaden (of gouden) konijn
die levenselixers maakte. In Korea en Japan maakte het konijn rijst. Het
silhouet van het konijn is bij volle maan te zien. Tot vandaag de dag gelooft
men dat bij volle maan de vrouw van de keizer glimlachend te zien.
Het konijn op de Chinese dierenriem In China gaat men uit van de maankalender. De
jaren worden in China naar 12 dieren genoemd en elke twaalf jaar herhaalt de
cyclus zich: de rat, de os, de tijger, het konijn, de draak, de slang, het
paard, het schaap, de aap, de haan, de hond en het varken. Dit zijn de jaren van het konijn: 903, 1915,
1927, 1939, 1951, 1963, 1975, 1987, 1999, 2011, 2023
Het karakter van een konijn Mensen die in het jaar van het konijn zijn
geboren zijn aardig, talentvol, fatsoenlijk en populair. Ze zijn artistiek en
hebben een goede smaak. Ze houden niet van ruzie, maar van rust en vrede. Ze
kunnen heel goed luisteren, zijn goede onderhandelaars en kunnen goed met
mensen overweg. Ze houden niet van stressvolle situaties en vermijden gevaar.
Ze houden er niet van om haastige beslissingen te nemen. Ze kunnen ook
pessimistisch en onzeker zijn en houden daarom niet van veranderingen. Ze
hebben echter goede manieren en weinig vijanden. Met een goede partner kan het
een zeer liefhebbende en beschermende partner of familielid worden. Een konijn
wil zijn huis gezellig en comfortabel maken en is thuis goed gezelschap.
De fabel van de schildpad en de haas
De schildpad en de haas is één van
de fabels van Aisopos. Dit was een Griekse dichter en slaaf die van 620 v.Chr.
tot ca. 560 v.Chr leefde. De versie van La Fontaine (een Franse fabelschrijver)
verschilt weinig van het origineel.
De arrogante en hoogmoedige haas maakt de
langzame en ijverige schildpad belachelijk. De schildpad wordt hier moe van en
daagt de haas tot een hardloopwedstrijd uit. De haas laat de schildpad al snel
achter zich en is ervan overtuigd dat hij zal winnen. Hij doet een dutje
onderweg. Als hij wakker wordt, komt hij erachter dat de langzaam
voortbewegende schildpad hem ingehaald en gewonnen heeft. De moraal van het
verhaal is: "Haastige spoed is zelden goed" en "IJdelheid komt
voor de val".
Het konijn in het jodendom In de Thora, net als in de Bijbel en de Koran,
worden het konijn en de haas als onrein beschouwd: Alleen dieren die herkauwen
en gespleten hoeven hebben, mogen gegeten worden. Hier horen de konijnen en
hazen niet bij.
In de joodse folklore worden konijnen (shfanim)
geassocieerd met lafheid. In het Hebreeuws wordt het woord konijn gebruikt voor
iemand die laf, heel bang of een slecht persoon is.
Het konijn in het christendom De vroegchristelijke symboliek van het konijn of de haas In de Bijbel, in het boek Leviticus
en Deuteronomium, worden de haas en het
Madonna met konijn, door Titiaan (ca. 1530)
konijn enkel genoemd in verband met het verbod op het eten van hazen- en
konijnenvlees: alleen dieren die herkauwen en gespleten hoeven hebben, mogen
volgens de Bijbel gegeten worden. Aangezien hazen en konijnen geen gespleten
hoeven hebben (en dus onrein zijn), mogen ze niet gegeten worden.
Niet geheel verrassend symboliseerde het konijn
in de praktijk de lust. Daarnaast was een afbeelding van een ridder die voor
een haas vluchtte een symbool van lafheid. Heilige Hiëronymus (één van de vier
kerkvaderen van het westen) werd vaak afgebeeld met een konijn. Het konijn
stond waarschijnlijk voor makheid en schuchterheid, het symboliseerde dat
Hiëronymus zijn vertrouwen en geloof in Christus plaatste. Op afbeeldingen van
Maria met baby Jezus was vaak een wit konijn te zien. Dit symboliseerde
namelijk puurheid en maagdelijkheid
De paashaas of het paaskonijn Waarom de paashaas of het paaskonijn het symbool
voor Pasen is geworden is
niet geheel duidelijk. Er zijn hier veel theorieën
over. Het konijn stond vóór het christendom symbool voor vruchtbaarheid,
wedergeboorte en nieuw leven. De godin Ostara, Oestre of Eastre was een
vruchtbaarheidsgodin in Noord-Europa. Ze was ook de godin van de lente en de
dageraad. Ze was de brenger van het
Paaskaart uit ca. 1907
einde van de winter en zorgde voor de groei
en bloei van de bloemen, planten en de geboorte van dieren en mensen. Het
konijn was haar heilige dier. De paaseieren en de paashaas hoorden bij het
feest ter ere van deze godin en de lente. De eieren stonden symbool voor
vruchtbaarheid en de kuikens voor de wedergeboorte van de natuur. De traditie
van de paashaas of het paaskonijn is waarschijnlijk door Duitse immigranten
verspreid. Rond 1680 werd het eerste verhaal van een haas die eieren legt en
verstopt gepubliceerd. Om de 'heidenen" te bekeren hebben priesters deze
traditie waarschijnlijk vermengd met het christelijke Pasen. De eieren en het
konijn of de haas stonden voor de wederopstanding van Jezus.
Het mysterie van de drie hazen
Het is nog steeds onbekend wat de oorsprong is
van de afbeelding van drie hazen in een cirkel die overal ter wereld voorkomt.
De drie hazen komen in christelijke, joodse, islamitische en boeddhistische
landen en culturen voor. In de afbeelding jagen de hazen elkaar na in een
cirkel, ieder haas deelt een oor met een andere haas, zodat er maar drie oren
zichtbaar zijn. Er is een theorie
De dom van Paderborn
die zegt dat het symbool via de zijderoute
het middeleeuwse Europa heeft bereikt. Men weet niet wat het symbool betekent,
maar de haas en het konijn zijn zowel in het oosten als in het westen in
verband gebracht met het goddelijke en mystieke. In China zijn de vroegst
bekende afbeeldingen in grottempels uit de zesde en zevende eeuw te zien. In
Engeland komt het symbool het meest voor in Devon waar het op 17 kerken te zien
is en verder in houtsnijwerk en steenhouwwerk. Ze zijn verder te zien op kerken
in Frankrijk (o.a. in de basiliek Notre-Dame de Fourvière in Lyon), Duitsland
(de dom van Paderborn) en het zuiden van Rusland. In Iran zijn ze op een
koperen munt uit 1281 en een bronzen schaal te zien die uit de tijd van het
Mongoolse rijk afkomstig zijn. In Duitsland was het symbool in veel synagogen
uit de zeventiende en achttiende eeuw te zien met het volgende raadsel: Drie
hazen delen drie oren. Toch heeft ieder van hen er twee.
Tu'er Shen, de Chinese konijnengodheid en beschermheer van de homoseksuelen Het verhaal gaat dat een man, Hu Tianbo genaamd,
die rond 1100 (de Qing dynastie) leefde, verliefd werd op een koninklijke
inspecteur. Elke keer als de inspecteur een bad nam, keek Hu Tianbo naar hem
door een kijkgaatje. Toen hij ontdekt werd, liet de inspecteur hem doodslaan.
Aangekomen in de onderwereld, werd er geoordeeld dat Hu Tianbo onterecht was
gedood, omdat hij oprecht van de inspecteur had gehouden. Hij werd tot godheid
verheven door zijn opoffering. Hij werd hiermee de beschermheer van de
homoseksuelen en het homohuwelijk. Zijn naam werd Tu'er Shen, dat letterlijk
konijn betekent. Homoseksuelen werden in de volksmond ook wel konijnen genoemd.
Later verscheen Tu'er Shen aan een lokale bewoner. Deze bouwde een tempel ter
ere van Tu'er Shen in de provincie Fujian. Hij wordt altijd afgebeeld met
konijnenoren en een rood hoofd, omdat de kleur rood in China voor geluk staat.
In 2005 heeft een Taoïstische priester in Taiwan de verering van deze god in ere
hersteld door een tempel ter ere van Tu'er Shen te openen.
De vierhonderd konijnen van de Azteken
Konijnvormig vat voor pulque
De godin Mayahuel, de godin van de Honderdjarige
aloë en alcohol en haar man Patecatl, de god van genezing, vruchtbaarheid en
pulque (een alcoholische drank gemaakt van de honderdjarige aloë), kregen 400
kinderen, ofwel konijnengoden die ze met haar vier honderd borsten voedde. Deze
waren samen ook wel bekend als Centzon Totochtin, de goden van dronkenschap.
Ieder van hen was een manifestatie van een fase van dronkenschap. Ometochtli
(ook wel twee konijn genoemd),
god van de dronkenschap en vruchtbaarheid, was de leider van de 400 konijnen.
Het getal 400 werd als oneindig en ontelbaar gezien. Vierhonderd konijnen stond
dus gelijk aan stomdronken zijn.
De fictieve konijnen en hazen
Het Witte Konijn uit Alice in Wonderland
Het Witte Konijn is een karakter uit het boek en
de film Alice in Wonderland van Lewis Carroll. Hij verschijnt aan het begin van het boek in
hoofdstuk 1. Hij draagt een bril, een vest met een zakhorloge en roept steeds
dat hij te laat is. Alice volgt hem het konijnenhol in en komt in Wonderland
terecht. Alice ontmoet hem weer als ze in zijn huis vast komt te zitten, omdat
ze te groot is geworden. Aan het eind verschijnt hij nog een keer als de
boodschapper van de Koningin.
Het Witte Konijn fungeert als een soort gids in
het verhaal. Het is een wat ouder personage dat niet echt vriendelijk is.
Doordat hij haast heeft en te laat is, wil hij niet met Alice praten. Lewis
Carroll zei zelf over het personage van het Witte Konijn, dat het bedoeld was
als tegengesteld karakter van Alice die jeugdig, gedurfd, krachtig en direct
is.
Pieter Konijn
Pieter Konijn (Peter Rabbit) is een fictief
karakter uit de kinderboeken van schrijfster en illustratrice Beatrix Potter.
Hij verscheen als eerste in 1902 in Het verhaal van Pieter
Konijn (The Tale of Peter
Rabbit) en verscheen daarna in meer boeken
tussen 1904 en 1912. Beatrix Potter had Peter Konijn vernoemd naar haar konijn
uit haar kindertijd, Peter Piper.
Pieter konijn draagt een jasje en schoenen.
Pieter woont met zijn moeder en zijn zusjes Flopsie, Mopsie en Wipstaart
(Cotton-tail) in een konijnenhol dat een keuken en meubels heeft. Zijn moeder
heeft een winkeltje waar ze van alles verkoopt. Zijn neefje heet Benjamin
Wollepluis (Benjamin Bunny). De verhalen gaan over zijn lotgevallen in de tuin
van meneer Verhoef (Mr. McGregor). In de loop van de verhalen groeit Pieter
konijn op en wordt hij groentekweker. Hij helpt zijn zus Flopsie en neef
Benjamin die inmiddels getrouwd zijn en hun lotgevallen worden gevolgd.
Konijn in Winnie the Pooh De verhalen van Winnie the Pooh door A. A. Milne
werden in 1926 voor het eerst uitgebracht. Konijn verschijnt voor het eerst in
hoofdstuk twee van het boek. Hij leeft in het noordelijke deel van het Honderd
Bunderbos.
Konijn is één van de vrienden van Winnie the
Pooh. Hij neemt graag de leiding, is tegen het bazige aan en hij verzint graag
goede plannen. Vaak gaan deze plannen mis. Hij wil graag het idee hebben dat
Janneman Robinson niet zonder hem kan. Hij is wat vijandig tegen nieuwkomers,
zoals te lezen is in het eerste boek als Kanga en Roe en later Tijgertje in het
bos komen wonen. Hij kan als enige goed lezen en schrijven.
In de Disney-serie heeft Konijn een tuin en doet
hij er alles aan om zijn groente te beschermen. Hij is in de tekenfilmserie ook
een pietje precies en alles moet altijd op orde zijn. Hij heeft vaak een slecht
humeur en kan onaardig tegen anderen zijn. In zijn hart is hij echter een
goedzak.
Oswald the lucky rabbit
Oswald the lucky rabbit was Disney's
eerste tekenfilmfiguurtje. Hij had hem
samen met Ub Iwerks bedacht voor Universal
Pictures. Oswald werd in 1927 voor het eerst
op het witte doek getoond. Nadat producent Charles
Mintz weigerde om Walt Disney
meer budget voor de productie te geven, verliet Walt Disney samen met Ub Iwerks
het bedrijf en begon voor zichzelf. Hierna bedacht Walt Disney de erg op Oswald
lijkende tekenfilmfiguur Mickey Mouse.
Charles Mintz en Walter Lanz namen de productie
van Oswald over en gingen hiermee door tot 1943. In 2006 wist Disney de rechten
op Oswald te verkrijgen. Hij is nu vooral in Japan populair. In 2015 is er een
lang verloren gewaande film uit 1928 van Oswald the lucky rabbit, Sleigh
Bells, teruggevonden in de archieven van het
Britse Filminstituut.
Stampertje In de Walt Disney film Bambi uit 1942 ontmoet het hertje Bambi het konijntje
Stampertje en sluit vriendschap met hem. Samen beleven ze vele avonturen. Ook
in deel twee, uit 2005, is hij weer van de partij. Zijn naam heeft hij te
danken aan het feit dat hij met zijn linkerpootje stampt.
Nadat Bambi zijn ouders verliest, neemt
Stampertje hem onder zijn vleugels en leert hem van alles over het bos. Hij kan
nogal ondeugend zijn, maar bedoelt het altijd goed. Hij geeft zijn vrienden
vaak advies over allerhande zaken, maar brengt ze hierdoor vaak in de
problemen. Als volwassen konijn is hij niet veel veranderd, praat nogal hard en
stampt nog steeds met zijn linkerpoot.
Nijntje
Nijntje is een wit konijntje dat de hoofdrol
speelt in de gelijknamige
prentenboekenreeks die is geïllustreerd en geschreven
door Dick Bruna. Het idee van Nijntje ontstond toen Bruna's oudste zoon buiten een konijntje had gezien. Hij liet zich onder anderen inspireren door de kunstenaars
Matisse, Léger en Werkman. De boeken die vooral voor peuters en kleuters zijn
bedoeld, gaan over de dagelijkse avonturen van Nijntje. In 1955 kwam het eerste
Nijntje boek uit en in 2011 verscheen het laatste exemplaar. Er zijn wereldwijd
wel 85 miljoen exemplaren van Nijntje verkocht. Vooral in Japan is het
konijntje en de merchandise immens populair. Het Japanse tekenfiguurtje Hello
Kitty is tot groot ongenoegen van Dick Bruna overduidelijk op Nijntje
gebaseerd.
Bugs Bunny
Bugs Bunny is een animatiefiguurtje dat
door Leon Schlesinger Productions (later Warner Bros. Cartoons) is bedacht. AlhoewelWarner Bros al in de jaren dertig aan het experimenteren was
met een konijnenfiguur, maakte Bugs Bunny zijn debuut in 1940 in de voor een
Oscar genomineerde film A Wild Hare die geregisseerd werd door Tex Avery. Hierna verscheen hij in vele
films, series (zoals Looney Tunes en Merrie Melodies), liedjes, stripboeken, reclamespotjes enz. Er zijn
zelfs sportschoenen van Nike Jordan(de Air Jordan 1 Mid ‘Hare’ en Air Jordan 1 Mid Lola) met Bugs Bunny op
de markt gebracht. Alleen Disney's Mickey Mouse kan zich met hem meten in
populariteit. In de jaren dertig en veertig was hij nog een wild konijn met
kinderlijke trekjes. Later werd hij volwassener. Bugs Bunny werd de mascotte
van Warner Bros. De
animatie Knighty-Knight Bugs (1958)
met Bugs Bunny in de hoofdrol won een Oscar.
Bugs Bunny is een konijn of haas met een grijze
vacht met menselijke trekken. Hij houdt ervan om anderen voor de gek te houden,
is sluw en is zijn tegenstanders altijd te slim af. Zijn beroemdste zin
is: "Eh... What's up, doc?" terwijl hij op een wortel kauwt. Hij verschijnt regelmatig samen
met Daffy Duck en Porky Pig en zijn vaste vijanden zijn Elmer Fudd en Yosemite
Sam.
Waterschapsheuvel Waterschapsheuvel (Watership
Down) is een avonturenroman van Richard
Adams. Het verhaal speelt zich af in Centraal Zuid-Engeland en gaat over een
kleine groep konijnen. Hij heeft het verhaal gebaseerd op zijn ervaringen in de
Tweede Wereldoorlog bij de slag om Arnhem (Oosterbeek) in 1944. Alhoewel het
verhaal zich in een natuurlijke omgeving afspeelt, hebben de konijnen
menselijke trekken: ze hebben hun eigen taal, uitdrukkingen, poëzie en mythologie.
Eén van de konijnen, Vijfje (Fiver), krijgt een
visioen waarin hun kolonie bedreigd wordt. Onder leiding van zijn broer
Hazelaar (Hazel) gaan ze, tegen de zin van het opperkonijn, op zoek naar een
nieuwe plek om te wonen. Onderweg komen ze vele gevaren, tegenslagen en en
verleidingen tegen. Het boek heeft de Carnegie Medal en Guardian Prize gewonnen en werd in 1978 verfilmd als animatie.
De titelsong Bright Eyes,
gezongen door Art Garfunkel werd een grote hit. Tussen 1999 en 2001 was er ook
een gelijknamige animatieserie op televisie te zien. Vijfentwintig jaar later
schreef Richard Adams een vervolg opWaterschapsheuvel, Verhalen uit Waterschapsheuvel.
De Killer Rabbit of Caerbannog Dit konijn maakte zijn opwachting in de bekende
film Monty Python and the Holy Grail uit 1975. Het is een op het oog schattig wit konijn, maar in
werkelijkheid een bloeddorstig monster. Hij verschijnt maar heel kort in de
film, maar is verantwoordelijk voor de dood van een groot deel van Koning
Arthurs mannen. Hij werd gedood toen koning Arthur de Heilige
Hand Granaat van Antiochnaar hem gooide.
Bobo het konijn Bobo verschijnt sinds 1968 in Nederland in het
gelijknamige educatieve tijdschrift voor kleuters. Het was in eerste instantie
een vertaling van de Engelse versie, maar sinds 1975 heeft de Nederlandse
versie een eigen redactie. De bekende schrijvers Annie M.G. Schmidt, Fiep
Westendorp, Francine Oomen en Hans de Beer schreven en illustreerden voor het
tijdschrift. Sinds 2011 is er ook een gelijknamige televisieserie verschenen
van de hand van Studio 100 en Blink Uitgevers.
Bobo is een blauw konijn dat in een boomhut
leeft en allerlei avonturen beleeft met zijn vriend Tjerk en zijn zusje
Krabbel.
Het Duracell konijn
Het Energizer konijn
De reclamecampagne van het Amerikaanse Duracell
met konijnen begon in 1973. In de reclamespotjes zijn meerdere op batterijen
lopende roze konijntjes te zien die één voor één stoppen met hun activiteiten
(zoals drummen, voetballen of racen) tot alleen het laatste op Duracell
batterijen lopende konijn nog actief is.
Het Amerikaanse batterijenmerk Energizer heeft
sinds 1989 ook een konijn als mascotte. Dit konijn is een parodie op het
Duracell konijn en is alleen in Noord-Amerika te zien.
Het Nesquik konijn Sinds 1973 maakt de Amerikaanse melkdrank
Nesquik reclame met een konijn. Eerst had het konijn op de verpakking de
letter Qvan Quick aan een
ketting hangen, maar dat is in 1999 veranderd in een N van Nesquik.
In de televisiespotjes was altijd een kind te
zien dat Nesquik bij zich had en dan verschrikt riep:"Oh jee, we
zijn de melk vergeten!". Hierop
verscheen het Nesquik konijn en antwoordde: "Laat dat maar
aan mij over". Vervolgens kwam hij met
melk terug en was het probleem opgelost.
De echte konijnen
De konijnen die Napoleon bijna verslagen hadden Napoleon's nederlaag bij Waterloo in 1815 was
niet zijn grootste vernedering. In 1807 had Napoleon net de Vrede van Tilsit
getekend waardoor de oorlog tussen Rusland en Pruisen enerzijds en Frankrijk
anderzijds eindigde. Hij wilde dit vieren met een konijnenjacht. Zijn chef-staf
Alexandre Berthier zorgde ervoor dat er konijnen zouden worden uitgezet en
nodigde de prominentste mannen van het leger uit. Hij wilde indruk maken en
zette honderden, zo niet duizenden konijnen uit. In plaats van te vluchten,
renden ze allemaal naar Napoleon toe. De geamuseerdheid veranderde al snel in
schrik en afgrijzen toen de konijnen allemaal op Napoleon klommen. Napoleon's
mannen probeerde de konijnen van hem af te slaan, maar het waren er te veel.
Alhoewel Alexandre Berthier het niet graag wilde toegeven, had hij tamme
konijnen in plaats van wilde hazen uitgezet. Ze waren gewend aan mensen en
verwachtten dat Napoleon ze zou voeren. Uiteindelijk slaagde Napoleon erin om
de konijnen te ontvluchten door naar zijn koets te rennen. Sommige konijnen
schijnen zelfs in de koets geklommen te zijn.
Okunoshima Eiland ofwel Konijneneiland
Het Japanse Okunoshima Eiland, ook wel Usagi Jima genoemd, ligt in de Japanse
Zee en wordt bewoond door duizenden konijnen. Ze zijn overal op het eiland
aanwezig en achtervolgen de toeristen. Hoe er zoveel konijnen op het eiland
terecht zijn gekomen is een mysterie. Het feit dat er vroeger (tot het einde
van de Tweede Wereldoorlog) op het eiland chemische wapens werden geproduceerd,
kan ermee te maken hebben. Ze werden naar het eiland gehaald om verschillende
giftige gassen te testen. Velen zeggen dat dit onmogelijk is, omdat ze
uiteindelijk gedood werden. Een andere theorie is, dat er in 1971 door
schoolkinderen acht konijnen naar het eiland gebracht zijn die zich
vermenigvuldigd hebben. Honden en katten zijn verboden op het eiland, waardoor
ze geen natuurlijke vijanden hebben. Het eiland ligt vlakbij het vasteland en
is met zijn mooie stranden, golfvelden en kampeerplaatsen een geliefde
toeristische attractie geworden. Bezoekers van Okunoshima Eiland kunnen
konijnenvoer kopen om de konijnen te voeren. Kijk hier naar het filmpje over Konijneneiland:
Oolong (1994-2003)
Oolong was het konijn van de Japanner Hironori
Akutagawa en was een internetfenomeen. Hij zette foto's van het konijn op
internet terwijl het met allemaal objecten op zijn kop balanceerde, zoals een
pannenkoek, wafel, appel, kopje, closetrol en een banaan. Over het algemeen
waren de reacties positief. Er waren echter mensen die het dierenmishandeling
noemden. In een brief ontkende hij dit. Oolong werd uiteindelijk door de New
York Times ontdekt en is een
wijdverspreide Internetmeme geworden. Oolong stierf in 2003. Hironori Akutagawa
legde zijn laatste dagen vast en publiceerde dit gedeeltelijk op de website.
Zijn opvolger heet Yuebing.
Konijn Darius, het grootste konijn ter wereld Het Engelse konijn Darius is volgens het Guinness
World Record het grootste konijn ter
wereld. Hij is 1.30 m lang en weegt bijna 25.5 kg. Hij is in 2015 vijf jaar
geworden. Hij is zindelijk, volgt zijn bazin Annette Edwards als een hond en
speelt graag met een bal. Hij mag soms aan tafel eten. Hij heeft dertig jongen
van verschillende moeders. Zijn zoon Jeff van 1 jaar oud is al bijna even groot
en haalt zijn vader waarschijnlijk in. Zijn bazin is ongeveer 6800 euro per
jaar kwijt aan het eten en de verzorging van de konijnen.
Wally het angorakonijn, dé instagram-hit Het Britse angorakonijn Wally heeft opvallende
oortjes die iets weghebben van vleugels of staartjes. Hij is 1 jaar oud en
woont met zijn eigenaresse Molly in Massachusetts. Hij is een instagramhit en
heeft meer dan 150.000 volgers.
·Inleiding: Japanse schets uit 19e eeuw van zwarte en witte konijnen:See
page for author Fæ [CC BY 4.0 (http://creativecommons.org/licenses/by/4.0)],
via Wikimedia Commons
·Foto Chinese schaal uit Tang dynastie van Maangodin met konijn:Door Hiart
(Eigen werk) [CC0], via Wikimedia Commons
·Azteeks konijnvormig vat voor pulque:Maunus [CC BY-SA 3.0
(http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0) or GFDL
(http://www.gnu.org/copyleft/fdl.html)], via Wikimedia Commons
