De eerste vrouwelijke regisseur in de filmgeschiedenis: Alice Guy-Blaché (1873–1968)
De Française Alice Guy-Blaché (1 juli 1873 – 24 maart 1968) was de eerste vrouwelijke filmregisseur in de filmgeschiedenis. In 1896 maakte ze haar eerste film, 'La Fée aux choux'. Ze experimenteerde met special effects en geluid en werd hiermee de eerste vrouwelijke filmpionier in de Franse en Amerikaanse filmhistorie. Haar filmstudio in New York was één van de grootste filmstudio's in het pre-Hollywood tijdperk. Daarnaast was ze ook verantwoordelijk voor de eerste Amerikaanse film waarin uitsluitend zwarte acteurs speelden.
Alice Guy-Blaché werd in Frankrijk geboren en woonde een klein deel van haar jeugd in Chilli waar haar vader een uitgeverij had. Ze werd op zesjarige leeftijd naar een Jezuitenschool in Frankrijk gestuurd om een 'gedegen opleiding' te volgen. Na de dood van haar vader in 1893 volgde Guy een opleiding voor typiste en stenografe om zichzelf en haar moeder te kunnen onderhouden. In 1894 begon ze als secretaresse bij de eerste en oudste filmstudio ter wereld, filmstudio 'Gaumont' van Léon Gaumont in Parijs, en leerde al snel de kneepjes van het vak. Door haar werk kwam ze in aanraking met een aantal filmpioniers, waaronder de gebroeders Lumière. In 1896 maakte ze haar eerste film, 'La Fée aux choux' (De Koolfee) en werd hiermee de eerste regisseuse en de eerste
vrouwelijke filmpionier in de Franse en Amerikaanse filmgeschiedenis. Ze was de eerste of één van de eersten die
een film met een verhaallijn (fictiefilm) maakte. Er heerst discussie over het tijdstip waarop haar film precies werd uitgebracht, haar film zou twee maanden eerder verschenen zijn dan de eerste fictiefilm van filmpionier Georges Méliès, 'L'Arroseur arrosé'. 'La Fée aux choux' is een 60 seconden durende film die was bedoeld als demonstratie van de camera van het Gaumont filmbedrijf. De komische film is gebaseerd op een zeer oud sprookje dat oorspronkelijk uit Frankrijk komt, waarin kinderen uit kool groeien, en gaat over een vrouw die op een stukje land kinderen uit kolen teelt.
Kijk hier naar Alice Guy-Blaché's eerste film, 'La Fée aux choux':
Guy maakte eerst goedkope films (waaronder veel dansfilms) die niet langer dan twee
minuten duurden, maar daar kwam vanaf 1901 verandering in. Ze maakte sindsdien langere en
duurdere films, waarbij ze experimenteerde met special effects, zoals double exposure, achteruit spoelen van de film en het met de hand inkleuren van films. Ze was uiteindelijk verantwoordelijk voor de regie van vrijwel alle films van het bedrijf. De film 'La Vie du Christ' ('Het Leven van Christus') uit 1906 werd gemaakt met een zeer groot budget voor zijn tijd en werd een blockbuster in Frankrijk. Guy was daarnaast een pionier in het gebruik
van geluid, ze experimenteerde met opgenomen geluid dat werd afgespeeld tijdens de vertoning van de film
door gebruik te maken van de Chronofoon, een uitvinding uit 1902 van Léon Gaumont.
Kijk hier naar 'La Vie du Christ':
In 1907 trouwde Guy met de Brits-Franse regisseur en cameraman Herbert Blaché, ook werkzaam voor Gaumont, waarna ze stopte met werken. Haar man werd naar de Verenigde Staten uitgezonden om daar voor het dochterbedrijf te gaan werken. In 1910 richtte Guy-Blachésamen met haar man haar eigen filmstudio in New York op, The Solax Company. Het bedrijf werd zeer succesvol en werd één van de grootste filmstudio's in het pre-Hollywood tijdperk. Guy-Blachéregisseerde zo'n 50 films en was betrokken bij ongeveer 300 producties. Ze produceerde en regisseerde de eerste Amerikaanse film met een cast die uitsluitend uit zwarte acteurs bestond, 'A Fool and His Money' uit 1912. Door het succes was er een grotere filmstudio nodig en verhuisde het bedrijf naar New Jersey. Uiteindelijk werd de studio gesloten en werkte ze nog enige tijd voor de filmbedrijven van haar man. Door de grote veranderingen in de filmindustrie, zoals de verplaatsing van de filmindustrie naar de Westkust (Los Angeles), werd het voor onafhankelijke filmbedrijven steeds moeilijker en kwam ze uiteindelijk zonder werk te zitten.
Na haar scheiding keerde Guy-Blachéin 1922 met haar kinderen terug naar Frankrijk, waar ze geen werk meer kon vinden in de filmindustrie. In de daaropvolgende jaren gaf ze lezingen en maakte ze romans van filmscenario's. Haar bijdragen aan de filmgeschiedenis raakte in de vergetelheid of werden toegeschreven aan haar mannelijke collega's. In 1953 werd haar de De Nationale orde van het Legioen van Eer ('Ordre national de la Légion d'honneur') verleend. In 1964 keerde ze naar Amerika terug waar ze tot haar dood in 1968 zou blijven. Kijk hier naar de documentaire over Alice Guy-Blaché uit 1995, 'Le Jardin oublié: La vie et l'œuvre d'Alice Guy-Blache':
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Heb je vragen of ander commentaar, plaats ze hier.