In geen ander land ter wereld wordt de robot zo geaccepteerd en
omarmd als in Japan. Denk hierbij aan de robotviolist van Toyota, robot ASIMO
van Honda, de kindrobot CB2 of de dansende robots QRIO van Sony. De
wetenschapper Hiroshi Ishiguro heeft zelfs een androïde versie van zichzelf
gebouwd. Robots worden als receptionisten ingezet, er zijn hotels met
robotpersoneel en banken die robots inzetten om mensen van informatie te
voorzien. Deze liefde voor robots vindt zijn oorsprong in de Edoperiode die in
1603 begon. Het was de bloeiperiode van de Karakuri Ningyo, de gemechaniseerde
poppen.
De
Karakuri Ningyo poppen
Het
woord Karakuri betekent "een mechanisch object dat verrast en versteld
doet staan". Een Karakuri Ningyo pop is een Japanse gemechaniseerde pop
uit het begin van de 17e eeuw. Deze werd alleen uit natuurlijke materialen
vervaardigd, zoals hout en walvisbotten. Er werden geen metalen gebruikt. De
westerse mechanische objecten werden meestal gemaakt om het menselijke kunnen
en de techniek erachter te tonen. Als zo'n techniek praktische nut bleek te
hebben, werd deze ook in het gewone leven toegepast. De Karakuri techniek was er
daarentegen om de mens te vermaken en te verrassen. Het uiterlijk en het
verbergen van de techniek achter de pop was heel belangrijk. De Karakuri Ningyo
poppen werden deel van de Japanse cultuur en waren daar niet meer uit weg te
denken. Deze vroege robots luidden het begin van de modernisering en
industrialisatie van Japan in. Dit is terug te zien in de manier waarop men in
Japan met de moderne robots omgaat. De robots dienen in Japan
grotendeels voor het vermaak van mensen en worden als een positief element
gezien in de interactie tussen mensen.
Een Japans handboek voor mechanische apparaten uit de achttiende eeuw |
De
Karakuri Ningyo pop is een mengeling van westerse en Chinese technieken. China
liet Japan in de zevende eeuw kennismaken met een karretje met tandwielen dat
altijd naar het zuiden wees. In het midden van de zestiende eeuw kwam daar de
techniek van de Chinese waterklok bij. Eeuwenlang hebben Japanse ambachtslieden
de Chinese en Koreaanse technieken toegepast op bewegende objecten. Rond 1550
introduceerde de Spaanse missionaris Francisco de Xavier de westerse opwindbare
klok in Japan. Het westerse tandwielsysteem was anders dan het Chinese. De
ambachtslieden pasten vervolgens deze westerse techniek op de Karakuri poppen
toe. Dit luidde de bloeiperiode van de Karakuri Ningyo poppen in.
De invloed van de
Edoperiode op de Karakuri Ningyo poppen
De
Edoperiode duurde van 1603 tot 1868. Vanaf 1633 was er 250 jaar lang nauwelijks
contact met de Europeanen. De Europeanen werden door hun bekerings- en
kolonisatiedrang als een bedreiging voor Japan en de cultuur gezien. Het werd
Japanners verboden om naar het buitenland te gaan en buitenlandse boeken werden
in de ban gedaan. Dit zorgde ervoor dat de Japanners in zichzelf keerden en
zich intensief richtten op hun cultuur en tradities waaronder de Karakuri
Ningyo poppen. Eén keer per jaar was het voor Europeanen (dit waren vrijwel
alleen Nederlanders) toegestaan om op het eiland Dejima (een Nederlandse
handelspost in de haven van Nagasaki) contact met de Japanners te hebben. Op
deze momenten werd er veel westerse kennis met Japan gedeeld. De Shogun (de
heerser van Japan) wilde graag op de hoogte worden gehouden van alle
ontwikkelingen op wetenschappelijk en technisch gebied. De Nederlanders hadden
veel geavanceerde apparatuur aan boord van hun VOC- schepen. Door deze
apparatuur te bestuderen, namen de Japanners veel van de westerse technieken
over.
De drie typen Karakuri Ningyo poppen
De Butai Karakuri
De Butai Karakuri poppen waren voor het theater bedoeld. Takeda Omi was een Japanse klokkenmaker die in 1662 de eerste show met Karakuri poppen gaf. De Japanners maakten zo voor het eerst kennis met Karakuri poppen. Een aantal van zijn poppen had het westerse klokmechanisme. Aangezien het theater bij een rivier stond, maakte hij een aantal watergedreven poppen met de techniek van de waterklok. De show werd een een zeer groot succes. Er werden honderd jaar lang 27 shows per dag gegeven. In de Edotijd werden de meeste theaterstukken speciaal voor de Butai karakuri poppen geschreven. In tegenstelling tot het Westen ging het in het traditionele Japanse theater vooral om bewegingen en gebaren. De manier waarop de Butai karakuri poppen bewogen, had grote invloed op de manier waarop Japanse acteurs in de traditionele theatervoorstellingen bewogen en acteerden.
De Zashiki Karakuri
Deze poppen waren voor thuisgebruik. Alleen de adel bezat deze luxe poppen. Deze poppen met het westerse klokmechanisme worden technisch als de meest geavanceerde en waardevolle van de drie typen poppen gezien. Ze worden als de voorlopers van de moderne Japanse robot gezien. De beroemdste Zashiki karakuri poppen werden in het midden tot de late Edoperiode gemaakt. Ze werden meestal met het westerse klokmechanisme gemaakt, maar sommigen bewogen door zand, stoom of kwik. Ze waren een belangrijk element in de interactie tussen gastheer en gast.
De Chahakobi Ningyo
De Chahakobi Ningyo ofwel de thee serverende pop
was de meest beroemde robot. Deze droeg een dienblad waar de gastheer een kopje
thee voor de gast op neerzette. Vervolgens begaf de pop zich op zijn door
wieltjes aangedreven voeten naar de gast, boog zijn hoofd en wachtte tot de
gast de thee pakte en opgedronken had. Hierna hief hij zijn hoofd weer op en
keerde weer terug naar de gastheer. Door van tevoren de afstand tot de gast te
schatten, kon de gastheer de pop zodanig instellen dat het na een bepaalde
afstand weer terugkeerde. Dit was de eerste robot voor thuisvermaak.De Butai Karakuri poppen waren voor het theater bedoeld. Takeda Omi was een Japanse klokkenmaker die in 1662 de eerste show met Karakuri poppen gaf. De Japanners maakten zo voor het eerst kennis met Karakuri poppen. Een aantal van zijn poppen had het westerse klokmechanisme. Aangezien het theater bij een rivier stond, maakte hij een aantal watergedreven poppen met de techniek van de waterklok. De show werd een een zeer groot succes. Er werden honderd jaar lang 27 shows per dag gegeven. In de Edotijd werden de meeste theaterstukken speciaal voor de Butai karakuri poppen geschreven. In tegenstelling tot het Westen ging het in het traditionele Japanse theater vooral om bewegingen en gebaren. De manier waarop de Butai karakuri poppen bewogen, had grote invloed op de manier waarop Japanse acteurs in de traditionele theatervoorstellingen bewogen en acteerden.
De Zashiki Karakuri
Deze poppen waren voor thuisgebruik. Alleen de adel bezat deze luxe poppen. Deze poppen met het westerse klokmechanisme worden technisch als de meest geavanceerde en waardevolle van de drie typen poppen gezien. Ze worden als de voorlopers van de moderne Japanse robot gezien. De beroemdste Zashiki karakuri poppen werden in het midden tot de late Edoperiode gemaakt. Ze werden meestal met het westerse klokmechanisme gemaakt, maar sommigen bewogen door zand, stoom of kwik. Ze waren een belangrijk element in de interactie tussen gastheer en gast.
De Chahakobi Ningyo
De sake kopende pop
Er schijnt een sake kopende pop bestaan te hebben. Volgens verhalen kon deze naar de sake winkel lopen om sake te kopen en vervolgens naar huis terugkeren.
De Yumihiki Doji en de Mojikaki Karakuri Ningyo
Karakuri makers, Hisashige Tanaka (de man die aan de wieg van het bedrijf Toshiba stond), bedacht:
- De
Yumihiki Doji kon een boog spannen en een pijl afschieten. Dit kon hij
vier keer achter elkaar doen. Eén op de tien keer miste hij opzettelijk
doel om de spanning erin te houden.
- De
Mojikaki Karakuri Ningyo, de schrijvende pop, schreef met een zeer
realistische soepele beweging van zijn arm een woord op een bord.
Dashi Karakuri
Deze poppen werden en worden op religieuze feestdagen en gelegenheden gebruikt om mythes en legendes na te spelen. De poppen worden als een tussenstation gezien tussen de materiële en de spirituele wereld.Tot in de negentiende eeuw werden Karakuri Ningyo poppen niet weggegooid of hergebruikt maar op een begraafplaats begraven. Volgens het shintoïsme hebben alle materiële objecten een ziel.
Deze poppen werden en worden op religieuze feestdagen en gelegenheden gebruikt om mythes en legendes na te spelen. De poppen worden als een tussenstation gezien tussen de materiële en de spirituele wereld.Tot in de negentiende eeuw werden Karakuri Ningyo poppen niet weggegooid of hergebruikt maar op een begraafplaats begraven. Volgens het shintoïsme hebben alle materiële objecten een ziel.
Meestal staan de Dashi Karakuri uitgestald op een drie verdiepingen tellende praalwagen. Op de eerste verdieping staan meestal 2 à 3 poppen die mythes en legendes naspelen. Op de middelste verdieping bevinden zich de poppenspelers. Op de onderste verdieping bevinden zich muzikanten die de voorstelling begeleiden met fluit en drum. Deze kar wordt door ongeveer 20 mensen voortgetrokken. De poppen spelen een erg belangrijke rol in de Japanse religieuze rituelen. Iedere kar met poppen is in elke regio weer verschillend van stijl.
Tamaya Shobei IX, de laatste Karakuri
Ningyo ambachtsman
Tamaya Shobei IX is de
beroemdste en één van de enige ambachtsmannen in Japan die nog Karakuri Ningyo
poppen maakt, repareert en restaureert. Hij behoort tot de negende generatie
van een oude ambachtsfamilie die begon met de klokkenmakerij en zich later toelegde
op het vervaardigen van Karakuri Ningyo poppen. De leertijd van dit ambacht is
ongeveer 15 jaar. Tamaya Shobei geeft regelmatig demonstraties en workshops in
het buitenland die op YouTube te zien zijn.
In deze YouTube video's demonstreert Tamaya Shobei IX de Chahakobi Ningyo, de thee serverende pop en de Yumihiki Doji, de boogschutter pop:
_________________________________________________________________________________________
Bronnen:
- http://www.japanpowered.com/japan-culture/karakuri-ningyo-japans-clockwork-puppets
- http://karakuriya.com
- http://www.karakuri.info/
- http://www.allonrobots.com/karakuri-ningyo.html
- Boek:International Symposium on History of Machines and Mechanisms: Proceedings of HMM 2008,geredigeerd door Hong-Sen Yan,Marco Ceccarelli
- Foto thee serverende pop in het British Museum: I, PHGCOM [GFDL (http://www.gnu.org/copyleft/fdl.html), CC-BY-SA-3.0
- (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/) or CC BY-SA 2.5-2.0-1.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5-2.0-1.0)], via Wikimedia Commons
- Foto handboek mechanische apparaten British Museum:I, PHGCOM [GFDL (http://www.gnu.org/copyleft/fdl.html), CC-BY-SA-3.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/) or CC BY-SA 2.5-2.0-1.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5-2.0-1.0)], via Wikimedia Commons
- Foto thee serverende pop in het Nationale Natuur- en Wetenschapsmuseum in Tokio:Door Daderot (Eigen werk) [CC0], via Wikimedia Commons
- Foto boogschutter pop: Door Bunny Hero via Flickr (https://www.flickr.com/photos/bunnyhero/)
- Foto praalwagens van Shiohi-Matsuri :Door 名古屋太郎 [CC BY-SA 3.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0) undefined GFDL (http://www.gnu.org/copyleft/fdl.html)], via Wikimedia Commons
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Heb je vragen of ander commentaar, plaats ze hier.