Toen ik ter wereld kwam, werd mama geboren.
Ze moest huilen van vreugde en pijn.
Herstellen van de schok van het nieuwe zijn.
Haar ogen keken me halfblind van de liefde aan.
Wij waren het centrum van het bestaan.
Kruipend tastte ze deze nieuwe wereld af.
Waarin ze alles wat ze had vol verwachting aan mij gaf.
Haar eerste woorden kwamen er stamelend, maar liefdevol uit.
Later kregen ze een zelfverzekerd en krachtig geluid.
Met veel aarzeling de eerste stap gezet.
Zich uiteindelijk verwijderend met een ferme tred.
Nu we allebei op eigen benen staan,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Heb je vragen of ander commentaar, plaats ze hier.